ΕΝΥΠΕΚΚ: Ποιοί είμαστε
Η ταυτότητά μας, οι στόχοι μας, τί επιδιώκουμε
1.Η Ένωση για την Υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους (ΕΝ.ΥΠ.Ε.Κ.Κ.) είναι ελεύθερη και ανεξάρτητη ένωση επιστημόνων, κυρίως νομικών.
Συγκροτήθηκε το 2010, όταν δημοσιεύθηκε το πρώτο σχέδιο τού αρχικού Μνημονίου που συμφώνησε η κυβέρνηση Γεωργίου Παπανδρέου με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Όσα διαβάσαμε τότε, μάς έκαναν μεγάλη εντύπωση για το εύρος, τη δραστικότητα και τη διάρκεια του νέου διεθνούς οικονομικού ελέγχου που επιβλήθηκε στη χώρα μας. Ενός ελέγχου, πολύ πιο υποτιμητικού, αντικοινωνικού, αντιοικονομικού και εν τέλει αντεθνικού σε σχέση με τους όρους που επέβαλαν οι δανείστριες χώρες μετά τον ακατανόητο και οδυνηρό πόλεμο του 1897. Πολύ δε περισσότερο αλγεινή εντύπωση προξένησε ότι οι πρωτοφανείς σε σκληρότητα αποικιοκρατικοί όροι επιβλήθηκαν από αυτούς που αποκαλούμε μέχρι σήμερα «εταίρους στην ΕΕ» ή, όπως ονομάζει το βρυξελληνικό ρεύμα, «ευρωπαϊκή οικογένεια»!
Ο διεθνής οικονομικός έλεγχος, ενώ δέσμευσε συγκεκριμένα αγαθά μονοπωλίου, από την πώληση των οποίων πληρώνονταν τα τοκοχρεολύσια, άφησε ως προς τα λοιπά τη διαχείριση στις εκάστοτε ελληνικές κυβερνήσεις. Ας σημειωθεί ότι ο τότε διεθνής οικονομικός έλεγχος τερματίστηκε μετά έναν περίπου αιώνα το 1983 επί κυβερνήσεως Ανδρέα Παπανδρέου.
Με το συνολικό όμως πλέγμα των νόμων τού μνημονιακού καθεστώτος, ανεξαρτήτως του φορέα τής κυβέρνησης, τέθηκαν υπό τον έλεγχο των δανειστών όλοι οι τομείς τού κοινωνικού, οικονομικού και εθνικού βίου, όλοι οι εργασιακοί και ασφαλιστικοί θεσμοί και βεβαίως το σύνολο του διαχρονικού άυλου και υλικού πλούτου τής πατρίδας, σε τόσο μεγάλο βαθμό που να είναι αδύνατη η άσκηση μιας ανεξάρτητης και -κατά το δυνατόν- αυτοδύναμης εθνικής πολιτικής.
2.Έκτοτε η Ένωσή μας έλαβε θέση για όλα τα μεγάλα ζητήματα της διαχρονικής μνημονιακής διακυβέρνησης.
Παρακολουθήσαμε την αθρόα παραγωγή εφαρμοστικών των Μνημονίων νόμων και επισημάναμε την αντίθεσή τους προς το Σύνταγμα της χώρας.
Φανερώσαμε, σε όλους τους πολίτες που είχαν την ευκαιρία να διαβάσουν τις ανακοινώσεις μας, την απίσχναση (αρκετές φορές, έως πλήρους αδρανοποίησης) των θεμελίων τού πολιτεύματος που είναι η λαϊκή κυριαρχία και η διάκριση των λειτουργιών.
Ως προς το πρώτο, επισημάναμε κάτι που ήταν ηλίου φαεινότερο για κάθε πολίτη, ακόμη και τον πλέον συνταγματικά αδιάφορο: Ότι η Βουλή, συνενωμένη με την εκτελεστική εξουσία, αποτέλεσε ένα «βιομηχανικό συγκρότημα» παραγωγής μνημονιακών νόμων, που οι βουλευτές ήταν αδύνατο -λόγω του όγκου και της πολυπλοκότητάς τους- ακόμα και να ξεφυλλίσουν. Ότι έγινε, δηλαδή, ένας βραχίονας της εκτελεστικής λειτουργίας των δανειστών.
Ως προς το δεύτερο, εμφανίστηκε -για πρώτη φορά υπό καθεστώς κοινοβουλευτικής δημοκρατίας- μια πρόδηλη «συνήχηση» των θεσμών, όπου οι ταυτισμένες νομοθετική και εκτελεστική λειτουργία προσπαθούσαν να επηρεάσουν τη δικαστική, με διάφορους τρόπους, για να συναινέσει στη συνταγματικότητα των μνημονιακών νόμων, μη λησμονώντας να αναθέσουν σε σημαντικά δικαστικά στελέχη υψηλά πολιτικά και πολιτειακά καθήκοντα, μετά τη συνταξιοδότησή τους, ώστε να εμπεδωθεί η μνημονιακή σύμπνοια και νομιμότητα περαιτέρω.
Γιατί μία από τις κύριες δραστηριότητες της Ένωσής μας, -πλην της διαφώτισης των νομικών επιστημόνων αλλά και όλων των πολιτών για τη φύση κρίσιμων μνημονιακών διατάξεων-, ήταν και είναι η εκπόνηση νομικών κειμένων που προωθούν τις αιτήσεις ακύρωσης λόγω αντισυνταγματικότητας πολλών μνημονιακών προβλέψεων.
Δυστυχώς, πλην ελάχιστων φωτεινών εξαιρέσεων, το όλο μνημονιακό και βρυξελληνικό πνεύμα δημιούργησε ασφυκτικό πλαίσιο για την ανεξάρτητη δικαστική λειτουργία, την οποία πολλές φορές επιχείρησαν να κατευθύνουν προκειμένου να γίνει αποδεκτός ο «σιδηρούς» δημοσιονομικός κανόνας και να διευρυνθεί δια της ερμηνείας η «χωρητικότητα» των συνταγματικών διατάξεων ώστε να συμπεριλαμβάνουν το μνημονιακό κεκτημένο.
3.Πλην όμως των ανωτέρω δραστηριοτήτων μας, τα κύρια μέλη τής ΕΝΥΠΕΚΚ, κατόπιν προσκλήσεων από Εργατικά Κέντρα, Δημοτικές Αρχές, Επιμελητήρια, Πολιτιστικές Ενώσεις, Συλλόγους και Ομοσπονδίες, έκαναν εκατοντάδες ομιλίες σε όλη την Ελλάδα, κατά τη διάρκεια των οποίων, μετά από μια σύντομη ενημερωτική εισήγηση, ακολουθούσαν πολλές ερωτήσεις των ακροατών και απαντήσεις των στελεχών μας, κυρίως επί των εργασιακών και ασφαλιστικών ζητημάτων γιατί στον τομέα τού Κοινωνικού Κράτους επισυνέβησαν οι περισσότερες και δραστικότερες απορρυθμίσεις.
Οι σπουδαιότερες από αυτές ήσαν επί τα χείρω, δηλαδή πρόκειται για ΑΝΤΙμεταρρυθμίσεις, αφού για κάθε στοιχειωδώς εγκρατή τής ελληνικής γλώσσας, μεταρρύθμιση σημαίνει η αναβάθμιση ενός συστήματος, ενός θεσμού ή πλέγματος θεσμών ή δικαιωμάτων «προς τα άνω», δηλαδή η ποιοτική και ποσοτική τους βελτιστοποίηση.
Η δραστηριότητά μας αυτή συνοδευόταν πάντα από διαρκή αρθρογραφία. Αυτή δεν περιελάμβανε μόνο τα θέματα του επιστημονικού μας ενδιαφέροντος, αλλά επεκτεινόταν και σε άλλα μείζονα θεσμικά ζητήματα συμπεριλαμβανομένων και των χρονιζόντων εθνικών προβλημάτων.
Ιδιαίτερη δραστηριότητα των νομικών επιστημόνων-μελών μας είναι και η σύνταξη ενστάσεων, αιτήσεων και προσφυγών, τις οποίες αμέσως, εγκαίρως και αφιλοκερδώς αναρτούμε στην ιστοσελίδα μας. Έτσι κάθε επιστήμονας ή ενδιαφερόμενος, όχι μόνο λαμβάνει γνώση, αλλά έχει και τη δυνατότητα να τις χρησιμοποιήσει ενώπιον των αρμοδίων αρχών και Δικαστηρίων.
Αισθανόμαστε μάλιστα μεγάλη ικανοποίηση που το σκεπτικό και το αιτιολογικό των εγγράφων προτάσεων, ενστάσεων, αιτήσεων και ανακοινώσεων μας, έγινε αρκετές φορές δεκτό από τα Δικαστήρια και προξένησε ρωγμές στο μνημονιακό οικοδόμημα, σε βαθμό μάλιστα που η νομοθετική λειτουργία αναγκαζόταν να αναβάλλει ή να τροποποιήσει τις σχετικές ρυθμίσεις.
Δραστηριότητά μας επίσης είναι και η έκδοση, κυρίως από τον Πρόεδρο τής ΕΝΥΠΕΚΚ, καθηγητή κ. Αλέξη Μητρόπουλο, αρκετών βιβλίων και μελετών που αφορούσαν στη συγκριτική εξέταση των θεσμών τού Κοινωνικού Κράτους και των επιδεινώσεων που τα Μνημόνια επιφέρουν.
Σε όλα τα θεωρητικά αλλά και τής τρέχουσας επικαιρότητας κείμενά μας αποκαλύψαμε τις χρονολογικές προδιαγραφές των μνημονιακών νόμων και θεσμών, πολλοί από τους οποίους είναι μόνιμοι και θα συνοδεύουν τους Έλληνες για πολλές επόμενες δεκαετίες.
Είναι εμφανές άλλωστε ότι η επιστημονική μας προσπάθεια στοχεύει στον εμπλουτισμό και την ενίσχυση των θεσμών τού Εργατικού και Ασφαλιστικού Δικαίου ώστε να αποτελέσει και πάλι κεντρικό πυρήνα του Συνταγματικού Κράτους Δικαίου και να αποτραπεί η μεταβολή του σε τμήμα του Δικαίου τού Επιχειρείν, σε μία απλή δηλαδή τεχνική, ένα μέσο, για την ευόδωση των επιχειρηματικών και μόνο σχεδιασμών.
Εξάλλου, με την τακτική ενημέρωση των πολιτών από τα ΜΜΕ (όχι μόνο τα κεντρικά, αλλά κυρίως και πρωτίστως τα επαρχιακά) προσπαθήσαμε να αναδείξουμε την κυριολεκτική αλήθεια της μνημονιακής Νομοθεσίας και των θεσμών της, που πολλά ΜΜΕ και η συντριπτική πλειοψηφία, εν τέλει, του πολιτικού κόσμου, απέκρυπταν και εξακολουθούν να αποκρύπτουν από τον ελληνικό λαό.
4.Σ’αυτή μας την πορεία, είμαστε συνεπείς, ειλικρινείς, μαχητικοί, συνταγματικά πιστοί και ευπρεπείς και κυρίως ανιδιοτελείς, αφού εξ αρχής αποκλείσαμε κάθε δυνατότητα ενίσχυσης ή χρηματοδότησης από πρόσωπα, θεσμούς, εταιρίες, κρατικούς οργανισμούς, κοινοτικά ιδρύματα, lobbies και κόμματα.
Όλες μας τις προσπάθειες τις εντάξαμε στον καθημερινό επιστημονικό και επαγγελματικό μας βίο, απλώς προσθέτοντας ένα περαιτέρω έξοδο του εαυτού μας σε χρόνο, μέριμνα και στοιχειώδεις δαπάνες εξ ιδίων.
Γι’αυτό, μη εξαρτώμενα από κανέναν, τα μέλη μας προσπαθούν, εδώ και πάνω από δέκα ολόκληρα χρόνια, να φανερώνουν την αλήθεια των πραγμάτων, των θεσμών, των εννοιών, των νόμων, των αποφάσεων.
Στον ίδιο αυτό δρόμο θα συνεχίσουμε να βαδίζουμε, αρνούμενοι (όπως αποδείξαμε και στο πρόσφατο παρελθόν) κάθε υπούργημα ή αξίωμα που μπορούσε να υπονομεύσει την ελευθερία και την ανεξαρτησία των απόψεών μας. Αυτή ήταν και είναι η ενδεδειγμένη στάση μας που κυρίως προκύπτει από την ιδεολογία και την αισθητική τού Κοινωνικού Κράτους Δικαίου, στο οποίο είμαστε ταγμένοι με όλες μας τις δυνάμεις.
Η υπεράσπιση της Εργασίας και του Κοινωνικού Κράτους, η υπεράσπιση δηλαδή των ανέργων, των συνταξιούχων, των εργαζομένων, κυρίως των νέων και των γυναικών, καθώς η ενίσχυση του καθημαγμένου συνδικαλιστικού γίγνεσθαι και η επαναθεμελίωση των ρωμαλέων κάποτε θεσμών τού Κοινωνικού Κράτους, είναι κεντρικός μας σκοπός, καθήκον και υποχρέωση.
Ο αγώνας βέβαια αυτός δυσχεραίνεται περαιτέρω αφού η απογοήτευση, η μοιρολατρία και η παραίτηση διαπερνούν το κοινωνικό σώμα σε βαθμό που, δέκα χρόνια τώρα μνημονιακής περιπέτειας, οι μνημονιακές δυνάμεις κατόρθωσαν να ελέγχουν το 90% περίπου των μελών τού Κοινοβουλίου.
Όμως εμείς και για όσο θα διαρκεί ο «ενεργός» χρόνος του επιστημονικού, εργασιακού και κοινωνικού μας βίου, δεν μπορούμε παρά να τον αφιερώσουμε στην απελευθέρωση της πατρίδας μας από τους σκληρούς αντικοινωνικούς μνημονιακούς θεσμούς τής υποτέλειας που οδηγούν στην πολύπλευρη απίσχνασή της, στην αιμορραγία του καλύτερου ανθρώπινου δυναμικού της, στη ραγδαία δημογραφική της συρρίκνωση και στη χαώδη απόκλιση από τις άλλες κεντροευρωπαϊκές δυνάμεις.
Όποιος άλλωστε διαβάσει τα όσα αναγράφει ο Πρόεδρος Ομπάμα στο βιβλίο του, «Η Γη της Επαγγελίας», για τη συμπεριφορά που επιφύλαξαν οι υποτιθέμενοι εταίροι στην Ελλάδα, δεν μπορεί παρά να ανακαλέσει στη μνήμη του τις πρώτες μαζικές και ελπιδοφόρες αντιμνημονιακές κινητοποιήσεις.
Ελπίζουμε στη συνταγματική επαναποκατάσταση των λειτουργιών, των σημαντικών θεσμών τού Κοινωνικού Κράτους, της Μισθωτής Εργασίας, της Κοινωνικής Ασφάλισης, του συνδικαλιστικού γίγνεσθαι και ασφαλώς στον επανέλεγχο των βασικών στοιχείων τού διαχρονικού άυλου και υλικού πλούτου τής χώρας και των Ελλήνων, ώστε κάποτε να αρχίσει πάλι μια νέα πορεία εθνικής αναγέννησης.
Αυτό είναι χρέος μας για τις επόμενες γενιές που πρέπει να ξαναπούν ότι θα ζήσουν καλύτερα από τις προηγούμενες.-