Η πιο σκληρή Έκθεση από αναμίξεως του ΔΝΤ το 2010!
Το ΔΝΤ επαινεί μόνο το μισθοκτόνο πακέτο Βρούτση στην τελευταία του Έκθεση
Παροτρύνει να επαναπροωθηθεί η «ρήτρα Βουλγαρίας» σε μισθούς και συντάξεις των ετών 2011-2013
(υπουργείο Εργασίας, Κουτρουμάνης-Βρούτσης)
Ι. Ύμνο και θερμούς επαίνους προς τον κ.Βρούτση επεφύλαξε στην τελευταία του Έκθεση-«Δήλωση Συμπερασμάτων του άρθρου 4 για το 2019» το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο.
Στη σκληρότερη μέχρι σήμερα και απαξιωτική για τη σημερινή οικονομική κατάσταση της χώρας αυτή Έκθεση, που αποτελεί ταυτόχρονα και καθολική απόρριψη του αφηγήματος της κυβέρνησης της ΝΔ για δήθεν …νέα σελίδα στην οικονομία, αποδομούνται ένα προς ένα ΟΛΑ τα επιχειρήματα και της νυν μνημονιακής κυβέρνησης (ΝΔ) και της προηγούμενης (ΣΥΡΙΖΑ), χωρίς να διακρίνεται ίχνος ελπίδας ή προσδοκίας για αλλαγή πορείας τής χώρας και καλύτερες μέρες για τον πολύπαθο λαό μας.
ΙΙ. α.Αναφορικά με τον τομέα των μισθών-συντάξεων, το ΔΝΤ εκφράζει τις πάγιες κοινωνιοκτόνες και εργατοκτόνες θέσεις του, τις σκληρότερες από εμπλοκής του στα ζητήματα της Ελλάδας.
Ειδικότερα, αναφορικά με τις προοπτικές ανάπτυξης, το ΔΝΤ δεν βλέπει καμιά απολύτως πρόοδο αφού «Οι προοπτικές μετριάστηκαν περαιτέρω από την ευρεία υποχώρηση πολιτικών μετά την έξοδο από το πρόγραμμα τον Αύγουστο του 2018, με μεταρρυθμίσεις που προβλέπονταν από το πρόγραμμα να καθυστερούν (π.χ. δημοσιονομικές-διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις), να ακυρώνονται (π.χ. τα προνομοθετημένα μεταρρυθμιστικά πακέτα για τις συντάξεις και τη φορολογία εισοδήματος) ή να ανατρέπονται (π.χ. βασικά στοιχεία των μεταρρυθμίσεων στην αγορά εργασίας που εισήχθησαν κατά την περίοδο 2011-2013 και προσπάθειες διεύρυνσης της φορολογικής βάσης και ενίσχυσης της νοοτροπίας πληρωμών).».
β. Αναφορικά με τη μακροχρόνια ανάπτυξη κατά το ΔΝΤ, τα πράγματα είναι εντελώς απογοητευτικά, αφού -όπως υποστηρίζει- «με την πρόβλεψη για μακροχρόνια ανάπτυξη στο 0,9%, θα χρειαστεί μιάμιση δεκαετία ακόμη μέχρι να φτάσει το πραγματικό κατά κεφαλήν εισόδημα στα προ κρίσης επίπεδα. Η αναλογία χρέους προς το ΑΕΠ προβλέπεται να έχει καθοδικές τάσεις μέσα στην επόμενη δεκαετία με σχετικά χαμηλό κίνδυνο ρευστότητας μεσοπρόθεσμα, αν και η μακροπρόθεσμη βιωσιμότητα δεν διασφαλίζεται κάτω από ρεαλιστικές μακροοικονομικές παραδοχές. Οι -ακόμη αδύναμες- τράπεζες μετριάζουν τις προοπτικές ανάκαμψης και θέτουν σημαντικούς κινδύνους τόσο δημοσιονομικά όσο και στο κομμάτι στης χρηματοπιστωτικής σταθερότητας. Αυτοί, καθώς και άλλοι παράγοντες, καθιστούν την Ελλάδα ευάλωτη σε μια σειρά εξωτερικών και εγχώριων σοκ.»
γ. Αναφορικά με τη φορολογική ελάφρυνση των χαμηλότερων εισοδημάτων, το ΔΝΤ βλέπει ως λύση ΜΟΝΟ τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης, που ουσιαστικά σημαίνει πως δεν υπάρχει καμία προοπτική για αύξηση του αφορολόγητου.
Ειδικότερα αναφέρει την πάγια σκληρή του θέση ότι: «Σχέδια για τη μείωση των άμεσων φόρων και για την ενίσχυση της φορολογικής συνέπειας είναι ευπρόσδεκτα αλλά περισσότερα θα μπορούσαν να επιτευχθούν με τη διεύρυνση της φορολογικής βάσης. Η Ελλάδα παραμένει κοντά στον πυθμένα της ΕΕ αναφορικά με το ποσοστό των εργαζόμενων που πληρώνουν φόρο εισοδήματος φυσικών προσώπων και έχει ένα από τα υψηλότερα κενά συμμόρφωσης αναφορικά με τον ΦΠΑ. Σε σύγκριση με την υπόλοιπη ΕΕ, πολύ μεγάλο ποσοστό της δημόσιας δαπάνης κατευθύνεται σε συντάξεις και μισθολογικές δαπάνες του δημοσίου και πολύ μικρό ποσοστό σε άλλες κοινωνικές δαπάνες.».
δ. Αναφορικά με τις εκκρεμούσες δικαστικές υποθέσεις για τα αναδρομικά συνταξιούχων και μισθωτών (περικοπές-Δώρα), το ΔΝΤ επαναλαμβάνει την άποψή του περί δημοσιονομικού κινδύνου.
Συγκεκριμένα αναφέρει ότι: «Η επιτάχυνση των μεταρρυθμίσεων στον τομέα της δημόσιας οικονομικής διαχείρισης θα βοηθήσει στην καλύτερη εκτέλεση του προϋπολογισμού δημοσίων επενδύσεων, θα ενισχύσει τον έλεγχο του προϋπολογισμού και θα ενδυναμώσει τη διαχείριση κινδύνου (συμπεριλαμβανομένων των κινδύνων προερχόμενων από δικαστικές υποθέσεις σε εξέλιξη)».
ε. Τέλος, αναφορικά με τα ζητήματα της αγοράς εργασίας, το ΔΝΤ επαναφέρει ξεδιάντροπα την άποψή του για τη γενικευμένη εφαρμογή «τής ρήτρας Βουλγαρίας» σε μισθούς και συντάξεις-εισφορές, όπως είχε συμπεριληφθεί στο β’ Μνημόνιο (ν. 4046/2012, υπουργός Εργασίας Γιώργος Κουτρουμάνης) και στον βασικό εφαρμοστικό του ν. 4093/2012 (υπουργός Εργασίας κ.Ιωάννης Βρούτσης).
Η πρότασή του για τα εργασιακά ισοδυναμεί με ένα ισχυρό σοκ παρά την …«έξοδο από τα Μνημόνια», όπως υποστηρίζουν τα μνημονιακά κόμματα.
Αναφορικά με τη ρήτρα Βουλγαρίας και την προώθηση του δόγματος του κοινωνικού dubbing στα πλαίσια του υπό συζήτηση Αναπτυξιακού Νομοσχεδίου, η Έκθεση-Δήλωση του ΔΝΤ είναι προκλητική και ταυτόχρονα αποκαλυπτική των προθέσεων, αφού χαρακτηριστικά αναφέρει:
«Οι πρόσφατες προτάσεις της κυβέρνησης για την αγορά εργασίας είναι άξιες στήριξης, αν και χρειάζονται παραπάνω προσπάθειες για τη στήριξη της υψηλότερης απασχόλησης, της ανάπτυξης και της ανταγωνιστικότητας. Το προσωπικό στηρίζει την πρόσφατη νομοθεσία για την άρση των νέων περιορισμών στις απολύσεις και την πρόθεση να περιοριστεί η μονομερής προσφυγή στη διαιτησία. Τα σχέδια αναφορικά με την εισαγωγή ενός μηχανισμού εξαίρεσης από τις συλλογικές διαπραγματεύσεις (opt-out) είναι προς τη σωστή κατεύθυνση αλλά θα έπρεπε να στοχεύουν στην πλήρη αποκατάσταση των μεταρρυθμίσεων-ορόσημο που εισήχθησαν κατά την περίοδο 2011-2013. Η μείωση του μη μισθολογικού κόστους, η διασύνδεση της προσαρμογής των κατώτατων μισθών με το επίπεδο παραγωγικότητας, η ενίσχυση των ενεργών πολιτικών απασχόλησης και η απομάκρυνση εμποδίων στη γυναικεία συμμετοχή στην αγορά εργασίας θα είναι καίριας σημασίας για την αντιμετώπιση της υστέρησης, της φτώχειας (συμπεριλαμβανομένης της φτώχειας στην εργασία) και του κοινωνικού αποκλεισμού.».
Είναι ντροπή και αίσχος οι μνημονιακές εγχώριες δυνάμεις να αφηγούνται τον παραλογισμό περί δήθεν εξόδου μας από τα Μνημόνια ενώ ταυτόχρονα το ΔΝΤ να εξακολουθεί τις παρεμβάσεις στη χώρα μας και τις υποδείξεις για το Εργασιακό και Ασφαλιστικό, οι οποίες οδηγούν στον δρόμο της κόλασης του Δάντη τους μισθωτούς, τους συνταξιούχους, τους νέους, το σύνολο δηλαδή της ελληνικής κοινωνίας.