ΟΜΙΛΙΑ ΑΛΕΞΗ ΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ ΣΤΟ 29ο ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΩΝ ΥΠΑΛΛΗΛΩΝ

Ο

Κυρίες, κύριοι σύνεδροι,

Με μεγάλη χαρά και συγκίνηση, παρευρίσκομαι και πάλι στη συνδιάσκεψή σας με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 30 χρόνων από τη δημιουργία των πρώτων Σωματείων των αστυνομικών υπαλλήλων και σας ευχαριστώ για την πρόσκληση που μου απευθύνετε ανελλιπώς σε κάθε επίσημη εορταστική ή συνεδριακή σας εκδήλωση.

Παρακολούθησα την πορεία του Συνδικαλισμού στην Αστυνομία από τις δύσκολες απαρχές του και γενικότερα στα Σώματα Ασφαλείας (Λιμενικό, Πυροσβεστικό Σώμα, αλλά και στο Στρατό) και συλλειτούργησα παντοιοτρόπως με πολλούς πρωτοπόρους συνδικαλιστές, αλλά και με άλλους νομικούς και πολιτικούς ακτιβιστές, ώστε να ψηφιστεί επιτέλους ο ν. 2265/1994[1] επί πρωθυπουργίας Ανδρέα Παπανδρέου και υπουργίας Στέλιου Παπαθεμελή.

Γι’αυτό αξίζει τιμή σε όσους πρωτοστάτησαν, αγωνίστηκαν, διώχθηκαν, ακόμη δε και αποτάχθηκαν από το Σώμα (με διάφορες κατασκευασμένες και απαξιωτικές κατηγορίες), επειδή τόλμησαν να αγωνιστούν για το δικαίωμα του συνέρχεσθαι. Επειδή δηλαδή προσπάθησαν να εισαγάγουν τη φωνή και τα αιτήματα της οργανωμένης αστυνομικής εργασίας στη νομιμότητα του συνδικαλιστικού γίγνεσθαι.

Η αναφορά τιμής στους πρωτοπόρους και ανιδιοτελείς αγωνιστές (βλέπω μερικούς ανάμεσά σας), που κατανόησαν εγκαίρως αυτό που το
-παρωχημένο δυστυχώς- πολιτικό σύστημα δεν είχε κατανοήσει, γίνεται για να δοθεί το έμψυχο παράδειγμα στους νέους αστυνομικούς, άνδρες και γυναίκες, που πρέπει να έχουν όραμα, διάθεση και σχέδιο.

Ξέρετε, ορισμένοι άνθρωποι, ορισμένες ομάδες ανθρώπων, διαρρηγνύουν το μουντό και ασφυκτικό πέπλο τής καθεστωτικής λογικής και ανοίγονται στις συναρτήσεις του μέλλοντος. Το σύστημα, μη θέλοντας και μη μπορώντας να τους ακολουθήσει, προσπαθεί σε πρώτο στάδιο να εξουδετερώσει τη δράση τους και σε δεύτερο να τους θέσει εκτός εργασιακού και κοινωνικού πεδίου. Δεν φείδεται απωλειών, ακόμη και των καλύτερων παιδιών του.

Ο Συνδικαλισμός λοιπόν στα Σώματα Ασφαλείας είναι αποκλειστικό έργο των πρωτοπόρων πρωταγωνιστών του, που με αρχές, ιδέες, όραμα και αυταπάρνηση, εμφύσησαν στους συναδέλφους τους το νέο πνεύμα της εργασιακής απελευθέρωσης και το μετέτρεψαν σε αγωνιστική και οργανωτική δομή, με τη συνδρομή ορισμένων ρομαντικών νομικών και διανοουμένων. Αυτή η ομάδα των εγρήγορων ένστολων πολιτών, παρά τους ανηλεείς διωγμούς και τις προσβολές, παρά την απόρριψή της από τα κόμματα εξουσίας και την κατεστημένη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, πέτυχε έναν μεγάλο άθλο, ένα μεγάλο κατόρθωμα και της αξίζει κάθε έπαινος.

Σήμερα, τριάντα (30) ολόκληρα χρόνια μετά από τη δικαστική ίδρυση του πρώτου Σωματείου και είκοσι τέσσερα (24) χρόνια μετά την ψήφιση του νόμου για τον αστυνομικό συνδικαλισμό, μόνο θετικά μπορούμε να αποτιμήσουμε το Κίνημα. Η ψήφιση του -έστω και ατελούς- ν. 2265/1994  συνέβαλε στην κοινωνικοποίηση του Έλληνα αστυνομικού, στη συλλογικοποίηση της αντίληψης και της συμπεριφοράς του.

Από τότε κι έπειτα, οργανώθηκε η διεκδίκηση και η αυτονόητη απαίτησή του για σεβασμό και αξιοπρεπή συμπεριφορά από τους ανωτέρους στην ιεραρχία, οι οποίοι, μερικές φορές (καίτοι είναι σύμμαχοι ή προέρχονται από τις τάξεις των Σωματείων), ανερχόμενοι στους ύπατους βαθμούς, λησμονούν τη συνδικαλιστική τους συμπόρευση και αλλοτριώνονται ολοκληρωτικά ως κυβερνητικά όργανα.

Χάριν του συνδικαλισμού και της συλλογικής και μαχητικής εξωτερίκευσης των αγώνων, ανέβηκε το γενικό επίπεδο ζωής των ένστολων εργαζομένων, οι μισθοί, οι συντάξεις, οι παροχές και οι πρόνοιες.

Χάριν της υπηρεσιακής πληρότητας και εμμονής σας για την αποτελεσματικότητα του αστυνομικού έργου, τροποποιήθηκε το Πειθαρχικό Δίκαιο, το δίκαιο των μεταθέσεων, των προαγωγών, των μετακινήσεων, των υπηρεσιών.

Η αλλαγή της μοίρας και της εικόνας του Έλληνα αστυνομικού ως συμμάχου και προστάτη, και όχι ως δυνάστη του πολίτη, είναι δική σας επιτυχία. Χωρίς τους συντονισμένους δυναμικούς, μαζικούς, ενωτικούς αγώνες, η θέση των αστυνομικών και εν γένει των υπαλλήλων των Σωμάτων Ασφαλείας θα ήταν πολύ χειρότερη και το επίπεδο προστασίας και άσκησης των ατομικών και συλλογικών δικαιωμάτων των πολιτών θα ήταν πολύ κατώτερο.

Σε πολλές καμπές και κρίσιμες περιστάσεις αυτής της διαδρομής των 30 χρόνων, πολλοί ήσαν κι αυτοί που δεν βρέθηκαν στο πλευρό σας. Υπήρξαν τέτοια κρούσματα και από δικά σας στελέχη, που δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων και στο κύρος του λειτουργήματος που είχαν κατακτήσει. Μερικοί προέταξαν τον εγωισμό και την προβολή τους από το γενικό καλό. Έτσι, έδωσαν λαβή για να παρεξηγηθούν οι πραγματικές τους προθέσεις και οι συνδικαλιστικές τους στοχεύσεις.

Εύχομαι, στο μέλλον, αυτά τα φαινόμενα του ακραίου εγωιστικού ατομικισμού να περιοριστούν και να απομονωθούν, για να βαδίσει ο κλάδος, χωρίς τέτοιου είδους εσωτερικά και οργανωτικά προβλήματα, προς τη νέα συνδικαλιστική περίοδο, που θέτει νέους στόχους και επιβάλλει νέα καθήκοντα.

Πολύ λίγοι, όμως, που είναι δυνατοί και ακατάβλητοι, ξεπερνούν τις δυσκολίες, νικούν το σύστημα, εξουδετερώνουν τις αντιδράσεις, ακόμη και των φίλιων (εν σχέσει με τις παραδοσιακές πολιτικές εντάξεις) δυνάμεων, και δημιουργούν το νέο, ελεύθερο κοινωνικό πεδίο.

Στο τέλος, εξ ανάγκης, η οργανωμένη Κοινωνία θα το υιοθετήσει και θα προσπαθήσει να το ρυθμίσει και πάλι, με περιοριστικό και μικρόψυχο τρόπο. Αλλά, η ζωή συνεχίζεται και ο αγώνας είναι τρόπος ζωής για όλους όσοι αντιλαμβάνονται ότι είναι δύσκολο να προβλεφθεί τι μας επιφυλάσσει το μέλλον.

Αγαπητοί φίλοι,

Τα τριάντα (30) χρόνια από την ίδρυση της πρώτης Συνδικαλιστικής σας Οργάνωσης συμπίπτουν με ραγδαίες αλλαγές και ανακατατάξεις στον πλανήτη, την Ευρωπαϊκή Ένωση και την πατρίδα μας, οι οποίες πρέπει ιδιαίτερα να προβληματίσουν όλους και ασφαλώς και την Ομοσπονδία σας, εν σχέσει με τα μελλοντικά σας σχέδια και τις πρωτοβουλίες σας.

Οι αλλαγές που προωθούνται στην Ευρωπαϊκή Ένωση,  την αγορά εργασίας, το Ασφαλιστικό Σύστημα, την απελευθέρωση των αγορών των δημοσίων αγαθών και υπηρεσιών, στο Κοινωνικό Κράτος εν γένει, αλλά και τα γενικότερα επισιτιστικά, περιβαλλοντικά, ενεργειακά και χρηματοπιστωτικά προβλήματα, οδηγούν σε μεγάλες αλλαγές, ανακατατάξεις και συγκρούσεις. Τα υβρίδια της διεθνούς διακυβέρνησης και οι εθνικές κυβερνήσεις, αλλά και οι Περιφερειακές Ολοκληρώσεις όπως η Ε.Ε., απέτυχαν να εναρμονίσουν τα αντιτιθέμενα συμφέροντα, να επαναξιολογήσουν τις ανάγκες του κόσμου τής εργασίας και να φέρουν προοπτική ευημερίας στις κοινωνίες.

Και όπως όλοι βιώνετε, μας επεφύλαξαν την επιβολή των αντικοινωνικών, αντισυνδικαλιστικών και (γιατί όχι;) αντεθνικών Μνημονίων αφού με την ευκαιρία της αποδυνάμωσης των εσωτερικών αντιστάσεων επιβάλλονται στο λαό και το έθνος μας λύσεις που εξόφθαλμα βλάπτουν τα εθνικά μας συμφέροντα, όπως η βλαπτική και κατάπτυστη Συμφωνία των Πρεσπών που προσβάλλει τον ελληνικό μακεδονικό λαό, την ιστορία και τον πολιτισμό του.

Γι’αυτό εμείς με ανακοινώσεις της ΕΝΥΠΕΚΚ και της “ΟΡΘΙΑΣ ΕΛΛΑΔΑΣ” που με τον κ.Ρωμανιά εκπροσωπούμε, ταχθήκαμε εξ υπαρχής υπέρ της διεξαγωγής δημοψηφίσματος αφού ο περήφανος λαός μας, σε όλες σχεδόν τις δημοσκοπήσεις, έχει ταχθεί στη μεγίστη πλειονότητα εναντίον.

Κυρίες και κύριοι,

Στον σύντομο αυτό χαιρετισμό δεν μπορεί να γίνει αποτίμηση της κατάστασης του Συνδικαλιστικού Κινήματος.

Αυτό που μπορούμε να πούμε με κάποια βεβαιότητα είναι ότι, μετά την κατάκτηση αρκετών συνδικαλιστικών, υπηρεσιακών, θεσμικών και οικονομικών δεδομένων, έχουμε περάσει σε μια περίοδο στασιμότητας, σε μία περίοδο συντήρησης, κατά την οποία τα μνημονιακά κόμματα και οι δανειστές αφαίρεσαν σημαντικές κατακτήσεις του παρελθόντος.

Ίσως, πολύ προσεχώς, οι Έλληνες αστυνομικοί κληθούν σε καθήκοντα που σχετίζονται με την εκ νέου παρακολούθηση των πολιτών και την καταστολή των κοινωνικών αναταραχών εξαιτίας της γενικευμένης κοινωνικής επιδείνωσης και της ευρύτερης κοινωνικής δυσαρέσκειας, που διογκώνεται και μετά την αντικοινωνική μνημονιακή περίοδο.

Στα πλαίσια αυτά, το Κίνημά σας απαιτείται να σφυρηλατήσει την ενότητά του, τους νέους στόχους και τις νέες οργανωτικές του αρχές. Πρέπει να επιδείξει έμπνευση και οραματική σύλληψη του μέλλοντος. Οφείλει να στηρίξει τη σημερινή ικανή του ηγεσία που, κεφαλαιοποιώντας την επιτυχία των πρωτοπόρων του Κινήματος, θα μπορέσει να ανταπεξέλθει στα νέα σοβαρότερα -αλλά και άλλης φύσης- καθήκοντα, επ’ωφελεία όλων των μελών.

Στις νέες αυτές δυσκολότερες περιστάσεις επιβάλλεται, να ξαναμιλήσετε, τριάντα χρόνια μετά, για το νέο και επικαιροποιημένο διεκδικητικό του πλαίσιο. Ένας συνδικαλιστικός κύκλος, επιτυχημένος πράγματι, έκλεισε.  Και ένας άλλος, σε εντελώς νέες συνθήκες, μετά την εννεαετή μνημονιακή περιπέτεια, επιβάλλεται να ανοίξει.

Υπεράνω όλων όμως πρέπει να είναι η ενότητα του Κινήματος. Τα υπαρκτικά ερωτήματα για το τι έφταιξε, ώστε ένα υπολογίσιμο ποσοστό συναδέλφων σας αποστρέφεται τη συλλογική δράση και ακολουθεί προσωπικές στρατηγικές, ιδιοτελείς συσπειρώσεις ή τη θαλπωρή του μοναχικού δρόμου, πρέπει να επιλυθούν στο συντομότερο χρονικό διάστημα.

Συμπερασματικά, κατά την άποψή μου, ως σταθερού και διαχρονικού φίλου σας, μαζί με τον αγαπητό μου φίλο και Νομικό σας Σύμβουλο Χάρη Μπουκουβάλα:

Επιβάλλεται αντικειμενική μελέτη της συγκυρίας και αναδιάταξη της οργανωτικής δομής στις νέες ανάγκες.

Χρειάζεται να κατανοηθεί επαρκώς αυτό που συνέβη στην πατρίδα μας καθώς και αυτό που έρχεται. Το γεγονός δηλαδή ότι οι μνημονιακές κυβερνήσεις δανείστηκαν με “ρήτρα λαού”, έστειλαν δηλαδή τον λογαριασμό στο λαό μας που ενώ δεν έφταιγε για την κρίση, τώρα καλούνται οι σημερινή και οι επόμενες 5 γενεές να ξεχρεώσουν τα λάθη και την ασωτία του διαχρονικού πολιτικού προσωπικού.

Να ενημερωθούν σωστά και ουσιαστικά, συζητώντας με τις αντίστοιχες Ενώσεις των χωρών της Ε.Ε..

Απαιτείται συντονισμός τής δράσης σε ευρωπαϊκό και υπερεθνικό επίπεδο, ανταλλαγή πληροφοριών, εμπειριών και αντιλήψεων.

Είναι στο χέρι όλων μας να σταματήσουμε την ακύρωση των κατακτήσεων λόγω των μνημονιακών πολιτικών και να πιάσουμε πάλι το νήμα των αγώνων, δίπλα στην ελληνική κοινωνία που αγωνίζεται να επιβιώσει μέσα στην αόριστης διάρκειας μνημονιακή «κανονικότητα» που μας επέβαλαν.

Βλέπω την ατμόσφαιρα εδώ σήμερα αγωνιστική και τα πρόσωπα να φαίνονται αποφασισμένα.

Επομένως πρέπει όλοι να αισιοδοξούμε για την καλή έκβαση των αγώνων του μέλλοντος.

Σας ευχαριστώ και πάλι για την τιμητική πρόσκληση.-


[1]              «Επέκταση διατάξεων του ν. 1264/1982 «Για τον εκδημοκρατισμό του Συνδικαλιστικού Κινήματος και την κατοχύρωση των συνδικαλιστικών ελευθεριών των εργαζομένων» και στο αστυνομικό προσωπικό της Ελληνικής Αστυνομίας», ΦΕΚ Α’  209/30-11/5-12-1994.

Ιστορικό Αναρτήσεων